علی رغم روزگار کووید و رکود اقتصادی به فشار کارم مرتب افزوده میشه. هفته پیش به یه کار نه گفتم و به لیدرم گفتم بفرست برای کس دیگه. خدا رو شکر کارم رو خیلی دوست دارم اما ''نه گفتن'' رو هم توی برنامه ام دارم.
آمار مریض ها بازهم بالا رفته و ما رسما در فاز دوم هستیم. این بار دیگه جنوب هلند آمارش بالا نیست و شهرهای دانشجویی مثل دلفت با این ویروس دست و پنجه نرم می کنند. امروز با عمه ام که ایران زندگی می کنه تلفنی صحبت می کردم و بحث سر این بود که واقعا مریضی های مهلکتری در دنیا وجود دارند اما الان تمام توجه ما به بیماری کویده. بهش گفتم خدا کنه عادتهای خوبی بعد ازین در مردم ایجاد بشه مثلا مردم هلند یادبگیرند که بعد از توالت رفتن دستهاشونو بشورند! عمه می گفت لابد فکر می کنند چون از دستمال برای تمیز کردن خودشون استفاده می کنند نیازی به شستن دست نیست ولی سخت در اشتباهند.
چه بد که دوباره بیماری زیاد داره میشه. تا واکسن نیاد ظاهرا وضع همینه. مشکل این بیماری نحوه انتقالش هست. یعنی با اینکه بیماریهای خطرناکتری و جود دارن ولی این بشدت مسری بودنش هست که مساله شده الان. منهم امیدوارم بعضی از عادتهای خوب ادامه پیدا کنه. یکیش اینکه جلساتی رو که میشه آنلاین برگزار کرد آلناین برگزار کنن در آینده.