روزهای کووید ۱۹: قسمت هفدهم

هفته ششم قرنطینه نسبی هم به پایان رسید. چند روز پیش گردن درد داشتم برای همینم دیروز جمعه صبح کله سحر رفتم سایت و مونیتور و کیبوردم رو آوردم  خونه تا شرایط ارگونومی رو بهتر کنم. از اول دورکاری فکر نمی کردم اینقدر این شرایط طول بکشه و چون قبلا با لپ تاپ زیاد کار می کردم خیلی برام شرایط مهم نبود. هفته گذشته اما خیلی سرم با محاسبات ایمنی آزمایشگاههامون گرم بود و فکر کنم برای همینم گردن درد گرفتم که دردش  البته با اسپاسم عضلانی خیلی فرق داره. تو این چند هفته اصلا  از محدوده شهرمون خارج نشده بودم و کمی برام رانندگی عجیب بود.

در این چند ماهی که به جنوب هلند نقل مکان کردیم هوا خوب نبود. با تغییر فصل جنگلهای اطراف شهر سبز و زیبا شده اند و جون میدن برای دو ، پیاده روی یا دوچرخه سواری. من تاحالا موفق شدم فقط قسمت کوچکی از جنگل رو ببینم اما دیدن تنها بخش کوچکی از این طبیعت زیبا خیلی روحیه ام رو خوب می کنه. جنگل مورد بحث پر است از رستوران و کافه و محل بازی بچه ها و غیره که به علت شیوع بیماری همگی تعطیلن. تبعات واقعی این بیماری و رکود چند وقت دیگه معلوم میشه. خدا رحم کنه.

کارم و پروژه هام رو خیلی دوست دارم ولی حجم کار خیلی بالاست. من همیشه عاشق فعالیتهای فوق برنامه بوده ام. امسال عضو گروه حامیان ال جی بی تی آی کمپانیمون شدم و عضو کمیته اش هستم. این که مرتب حواسمون باشه رفتار تبعیض آمیز نداشته باشیم و به فردیت آدمها احترام بذاریم یکی از دغدغه های آدم متمدن امروزیه!

از کارهای خونه هم بگم که این دوره دورکاری به من فرصت داد که حیاطمون رو حسابی مرتب و آماده گلکاری و سبزی کاری کنم! امروز یه دیوار از اتاق زیر شیروونی قشنگمون که بهش اتاق فرهنگی می گم رو بتونه کاری کردم و آماده ست که فردا رنگش کنم. دلم می خواد برای تراسش یه تاب قشنگ بخرم اما همسایه کناریمون دائم رو تراسن و خیلی هم معاشرتی هستن. به همین دلیل ما هم زیاد اونورها پیدامون نمیشه.