روزهای کووید ۱۹: قسمت شانزدهم

۳۹ ساله شدم! روزی روزگاری ۲۰ ساله شدن یه خواب و رویا بود و یه آدم در آستانه ۴۰ سالگی کمی پیر و سالخورده به نظر می رسید هفته گذشته خیلی تند و سریع گذشت. فکر می کنم همون بهتر باشه که هفته ای ماکزیمم چهار روز کارکرد و سه روز به کارهایی که واقعا دوست داری برسی. به مناسبت تولدم با همسر یه جشن خیلی کوچولوی مختصر توی حیاط نقلی خونه مون برگزار کردیم و چند تا عکس خوشگل گرفتیم و یه تارت خوشمزه میوه ای خوردیم. هدیه ام هم موکول شد به زمان مغازه گردی با خیال نسبی راحت از کرونا. همکارهام برام یه ویدئو بامزه و با محبت درست کرده بودن که واقعا دوست داشتم به خصوص که یه سریشون رو تا حالا ندیده ام این جور کارها هم از مزایای دوران اپیدمی ست. بعضی از همکاران هم ترجیح داده بودن که توی ویدئو شرکت نکنن و بهم پیغام خصوصی بدن. یکیشون هم «آقای همسایه» بود که بهم زنگ زد و گفت کلا دوست نداره کسی بهش بگه چه کار کنه! (نه که ما نمی دونستیم).

امسال سال کبیسه است و به همین دلیل تاریخ میلادی و شمسی تولدها یه روز با هم اختلاف دارند. من هم از این موضوع سواستفاده کردم و تولد بازی رو دو روز کش دادم. روز ۱۶ آپریل توی حیاط و همین طورجلوی خونه مون یه بوته گل رز به ترتیب زرد و قرمز کاشتم.

از آمار و اخبار کرونا در اروپا بگیم: ایتالیا، اسپانیا، فرانسه و انگلستان مربع کرونا رو در اروپا تشکیل می دهند و تعداد بیماران و مرگ و میرشون خیلی زیاده.خبرهایی که از خانه های سالمندان میشنویم خیلی غم انگیزن. 

آلمان از همه بهتر عمل کرده و به نظر میاد که شرایط در سوییس و هلند و دانمارک هم تحت کنترله. بلژیک که همین بغل گوش ماست با این که خیلی وقته اعلام قرنطینه ملی کرده به نظر چندان هم تحت کنترل نیست و این بیشتر به سیستم بی نظمش برمیگرده.

به ما اعلام کردند که کم کم برای برگشت به سایت باید آماده بشیم. برای همین هم باید حسابی برنامه ریزی کنیم.