روز‌های پایانی سال ۲۰۱۷ رو می‌گذرونیم. امسال روز‌های سخت و شیرین زیادی داشت که البته سختی و اضطراب هاش خیلی‌ بیشتر بود. برای سال ۲۰۱۸ چند تا برنامه خیلی‌ مهم دارم که دلم می‌خواد حتما بهشون جامه عمل بپوشونم. یکیشون اینه که می‌خوام در حمایت از کودکان اوتیستیک بدوم. هفته پیش با همکارم نگاهی‌ انداختیم به برنامه‌های مسابقات سال آینده و تصمیم گرفتم خودم رو برای مسابقه نیمه ماراتن کمبریج در ماه مارچ آماده کنم. دو تا انجمن هم پیدا کردم که بعد از تعطیلات باید باهاشون تماس بگیرم. ته دلم واقعا دلم می‌خواد به انجمن حمایت از کودکان اوتیستیک ایران کمک کنم، باید ببینم چقدر می‌تونم این هدف رو جلو ببرم. دلم می‌خواد در سال جدید صبورتر، شنونده تر و مردم دار تر باشم. وقت بیشتری برای همسرم صرف کنم و با طبیعت مهربان تر باشم.