اندوه از دست دادن پدر، مادر و فرزند قابل مقایسه با هیچ دردی نیست. دردش رو فقط اونهایی می‌فهمند که تجربه کرده اند. وقتی آخرین مهمونهای شب هفت رفتند، برگشتیم توی خونه و در رو بستیم، فضا خیلی غریب و مغموم بود. برادر کوچکتر فرزاد رفت تو اتاقش، فرزاد هم پشت سرش و خیلی گریه کردند: جای خالی مادرشون برای همیشه آزارشون میده این رو مطمئنم...
تسلیت می گم بهتون. خدا رحمتشون کنه و به شما و فرزاد صبر بده.
واقعا سخته :((