دخترک رو به زور از لپتاپش که از صبح تا شب پاش نشسته و سریال می‌بینه جداش کردیم و آوردیمش سر میز شام. براش برنج کشیدیم، خورشت رو از صافی!!! رد کرد و آبش رو ریخت روی پلو. اینکه چند قاشق ازش خورد یا نخورد را من ندیدم. بلند بلند فکر کردیم: بچه‌های متولد و بزرگ شده اروپا تو چه دنیای کاغذیی بزرگ میشن! انقدر همه چیز در اختیارشون هست که قدر هیچ چیز رو نمیدونن.